Luc Prieur is de vierde generatie van wijnmakers in wijnbedrijf Paul Prieur et Fils en de elfde in zijn familie. Op zijn 27ste heeft hij officieel de leiding over het familiedomein en een duidelijke visie op de toekomst.
Hoe is het om op te groeien in een wijnmakersfamilie met zo’n lange traditie in zo’n gerenommeerd wijngebied als Sancerre?
‘Eigenlijk kan mijn geluk niet op. Ik hou van mijn streek en ik groeide op in de wijngaarden. Ik weet dat ik tot een generatie behoor die open staat voor de wereld en graag nieuwe horizonten verkent, maar ik weet van mezelf dat ik mijn streek nooit zo lang zou kunnen missen.’
Wanneer dronk je je eerste glas wijn? Was dat met je vader of opa, of stiekem met je vrienden?
‘Mijn eerste wijnervaring was op mijn geboortedag! Aubert de Villaine, eigenaar van de het beroemde Romanée-Conti in de Bourgogne, had mijn ouders voor hun huwelijk een van zijn felbegeerde flessen cadeau gegeven. Mijn vader nam zich voor de fles pas te openen op de dag dat hij een zoon zou krijgen en dat deed hij. Wat een magische ervaring, om de allereerste dag van mijn leven te beginnen met een druppel Romanée-Conti op mijn lippen!’
Je hebt het wijnbedrijf Paul Prieur nu overgenomen. Voel je de druk van de traditie van de drie generaties voor je?
‘Inderdaad, het is een grote verantwoordelijkheid om een familiebedrijf van dit kaliber over te nemen. Niet iedereen in onze familie is wijnmaker, maar iedereen is erg gehecht aan onze familiegeschiedenis. Dus ja, ik voel die druk wel, ondanks dat mijn ouders me nooit hebben gepusht om het bedrijf over te nemen. Het was niet zo van: ‘Jij bent de jongen, dus jij moet je vader opvolgen’. Zowel mijn zusters als ik hebben altijd de keus gehad en ik denk dat dat een positieve uitwerking heeft gehad. Mijn werk is mijn passie en dat is volgens mij de enige manier om als wijnmaker succesvol te zijn. Daarom realiseer ik me dat ik op mijn 27ste van geluk mag spreken dat ik de leiding en bijkomende verantwoordelijkheid van mijn vader heb kunnen overnemen. Dat motiveert me om snel te anticiperen en ons domein te blijven ontwikkelen.’
Wat zijn jouw nieuwe ideeën voor de toekomst en hoe ga je die verenigen met de traditie van je familie en het wijngebied?
‘Traditie is heel belangrijk voor mij. Ik ben erg blij dat ik de elfde generatie van wijnmakers in mijn familie ben. Tegelijkertijd ben ik van mening dat traditie tegenwoordig niet meer genoeg is om de beste wijnen te produceren. We zien steeds meer jonge mensen die vanuit het niets een wijnbedrijf starten en binnen enkele jaren fantastische wijnen produceren. Mijn doel is dus om onze traditie te respecteren, maar ook om naar eigen inzicht te blijven werken aan de kwaliteit. Mijn ambitie is om met respect voor ons bijzondere terroir de komende jaren geweldige wijnen te maken.’
‘Om dat te bereiken, experimenteren we veel in zowel de wijngaarden als de wijnkelder. Kennisdeling met wijnmakers uit andere wijngebieden is ook belangrijk. Ik spreek ze vaak en we wisselen dan kennis en ervaring uit. Zo hebben we een biologische aanpak in onze wijngaarden geïmplementeerd, zijn we single vineyard wijnen gaan produceren, hebben we de rijpingstijd van onze wijnen verlengd en hebben we verschillende typen hout in onze kelders geïntegreerd. Dit jaar hebben we het sorteerproces verbeterd en zijn we de pinot noir in kleine 32-literkratten gaan oogsten. Een van grootste ambities is namelijk om het potentieel van pinot noir in Sancerre tot uitdrukking te brengen. Om al onze ambities te kunnen verwezenlijken, hebben we het aantal werknemers flink verhoogd.’
Er is in de wijnwereld veel veranderd in de afgelopen decennia, zeker op het gebied van marketing en communicatie. Wat doe jij anders dan je vader?
‘Het klopt dat we in de eerste plaats boeren zijn en wijnmakers. Marketing en communicatie zijn bepaald niet onze tweede natuur. Toch is het héél belangrijk dat ons imago een goede afspiegeling is van onze identiteit en filosofie. Een flessenlabel is wat dat betreft ontzettend belangrijk. Het is toch het eerste dat een consument ziet en bepaalt of hij of zij de wijn koopt. Mijn opa Paul schilderde ons label zeventig jaar geleden zelf. Dit jaar gaan we dat voor het eerst aanpassen in een pure, hedendaagse stijl. Maar we behouden de schildering van mijn opa, want die zegt alles over wie we zijn en hoe we werken.’
