Tenuta Sant’Antonio is het wijnhuis van de broers Armando, Tiziano, Paolo en Massimo Castagnedi. Ze groeiden op in de wijngaarden van hun vader, die zijn druiven verkocht aan wijnmakers in de omgeving. De broers wilden zeker druiven verbouwen, maar kozen er 30 jaar geleden voor daar wel zelf wijn van te maken. 5 jaar later begon de samenwerking met Kwast Wijnkopers.
Hulp van boven
Het wijnhuis van de broers ligt in de Veneto, even ten oosten van de stad Verona, waar Romeo en Julia hun tragische liefdesgeschiedenis beleven. Hier liggen onder meer de historische wijngebieden die Soave, Amarone en Valpollicella voortbrengen. Dit zijn dan ook precies de wijnen waarin Tenuta Sant’Antonio uitblinkt. De naam van hun wijndomein komt trouwens van de heilige Antonio, waarvoor een klein heiligdom in de wijngaarden staat. Dat is daar neergezet door een frater, die wist dat deze arme streek wel wat hulp van boven kon gebruiken, vertelt Armando. Leuk toeval: de vader van de broers heet ook Antonio.
In de wijngaarden van de fratelli – ja, natuurlijk hebben ze weleens mot, bekent Armando lachend – groeien overwegend inheemse druiven: rondinella, garganega, corvina, corvinone, croatina, oseleta en trebbiano di Soave, aangevuld met internationale rassen als chardonnay en cabernet sauvignon. De wijngaarden liggen in Valpollicella Orientale, het gebied waarmee Valpollicella Classico in 1963 werd uitgebreid. Op een foto die Armando aan ons toont is duidelijk te zien dat hun wijngaarden een kalkrijke bodem hebben. Maar naast het wit is ook veel zwart te zien; vulkanisch gesteente dat óók de bodem domineert. Dit komt met name de Soaves ten goede.
Soave
I Grandi Bianchi noemen de Castagnedi’s hun Soaves; de grote witten. Het is hun gelukt de slechte naam die deze heerlijk frisse wijnen eens hadden geheel te doen vergeten. De huidige generatie Soavewijn is authentiek, mineraal en loeistrak. We proeven de Soave Monte di Colognola en Soave Superiore Vigna Monte Ceriani. De eerste is gemaakt van 90% garganega en 10% trebbiano en is uitermate aromatisch. “Echt de expressie van ons terroir”, zegt Armando. We proeven witte bloemen, citrus, peer en wat zoutigs. De tweede is uitsluitend van trebbiano gemaakt en een knisperend fris schoolvoorbeeld van Soave, met z’n aroma’s van citrusfruit, bittere amandel en dat minerale. “Wijn van een vulkanische bodem is altijd interessant”, bezweert Armando ons.
Valpollicella
De naam van de wijnstreek geeft al weg waar het hier om draait: de vallei van de vele wijnkelders. Hier komen van oudsher lichte en fruitige rode wijnen vandaan. De Nanfrè is zo’n fruitig feest, gemaakt van corvina en rondinella. Armando vertelt dat deze wijn, die licht gekoeld het beste tot zijn recht komt, het resultaat is van de wens hun Valpolicella’s jonger, lichter en fruitiger te maken, om ook hier die typische expressie van de krijtbodem te verkrijgen. We proeven kersen en ander rood fruit, maar ook wat kruidigs en peperigs in de Nanfrè. Ook dat is typisch Valpollicella. De Superiore La Bandina die we daarna proeven, een blend van corvina, corvinone, rondinella, croatina en oseleta, heeft wat houtopvoeding gekregen. De wijn heeft aroma’s van rood fruit, drop, tabak en specerijen en is beslist elegant te noemen. De volgende Valpollicella die we proeven is gemaakt volgens de ripasso-methode. De Monti Garbi bestaat voor een uit een deel uit de overgebleven gistrestanten van de Amaroneproductie. Dat betekent: meer kleur, smaak en textuur. Toch blijft de wijn fris en fruitig, met rijpe aroma’s van kers en aardbei. “We houden gewoon niet van een zware stijl”, zegt Armando hierover.
Amarone
En dan is het nog maar een kleine stap naar de Amarone, de beroemdste wijn uit de geboortestreek van de Castagnedi’s. Deze wijn wordt gemaakt van gedroogde druiven en is daardoor krachtig en complex. Dat drogen gebeurt in een grote schuur. De beste druiven – die aan de bovenkant van de tros; ze zijn een beetje zoeter vanwege hun hogere blootstelling aan de zon – verliezen gedurende 3 maanden in stapels pallets langzaamaan hun vocht. Het lijkt een simpel procedé, maar volgens Armando is het juist heel moeilijk om dit goed te doen! Als de druiven te snel hun vocht verliezen worden de druiven vettig, en dat wil je vermijden.
Amarone werd zo’n 70 à 80 jaar geleden geïntroduceerd, maar de stijl blijft zich ontwikkelen. Dat is heel goed te proeven in de beide Amarones die op tafel staan. De robijnrode Amarone della Valpollicelli Selezione heeft een overweldigend parfum van gerijpt fruit, drop, verse groene kruiden en zwarte peper en zwoele, zoete tanninnes. Toch is de wijn harmonieus met aangename zuren. Weer geldt hier de Castagnedi-regel: de wijn moet fris en licht zijn, met een mooie zuurbalans en uitgesproken fruit. Die toegankelijke stijl is herkenbaar in iedere wijn van het huis. Zelfs bij de volgende Amarone, de Campo dei Gigli, die toch weer langer in hout heeft gezeten. De wijn heeft aroma’s van rijp donker fruit, kruiden, meer tabak en cacao dan de vorige en de tannines zijn soepel, zoet en zacht. Geen wonder dat de Amarone-evolutie zoveel nieuwe fans heeft opgeleverd!
