Wat kunnen we van de komende oogst verwachten? Morné, waar ben jij enthousiast over?
Morné Vrey: De oogst is erg laat dit jaar, maar we zien al dat de witte druiven mooie zuren hebben. Over de rode wijnen valt nog weinig te zeggen, maar in elk geval zijn de koele ochtenden en avonden gunstig voor onze cabernet sauvignon. De druiven kunnen langer blijven hangen en ontwikkelen zo een diepe kleur en goede tannines.
Wat vinden jullie elkaars beste eigenschappen?
Kallie Fernhout: Morné’s aandacht voor detail. Hij kan snel denken, snel met een plan komen en dat heeft een goede impact op het gevoel van vertrouwen in de kelder. Wat de dynamiek van het team ook ten goede komt, is dat Morné goed kan proeven, ook tijdens de oogst. Voor een dubbelcheck neemt hij dan een hap van de druiven, zodat iedereen ervan verzekerd is dat alleen de allerbeste druiven in de wijnen terecht komen.
Morné Vrey: Kallie heeft een aangeboren kennis van wijngaarden, hij begrijpt ze van nature. Een zeldzame, maar uiterst waardevolle eigenschap. Over bepaalde vintages of bodems heeft hij dan een bepaald gevoel en weet daar feilloos naar te handelen. Kallie is ook een ‘pessimistische proever’. Dat klinkt negatief, maar het vormt een perfecte balans met mijn soms wat al te optimistische kijk op de reis van de druiven van druivenstok naar fles.
Wat is jullie favoriete culinaire road trip als jullie de wijngaarden bezoeken?
Morné Vrey: We reizen voortdurend op en neer tussen de wijngaarden. De beste route is wat mij betreft de Pie Route tussen Napier en Elgin.
Kallie Fernhout: Houwhoek en Peregrine zijn favoriet, maar de pies (taarten) uit Dassiefontein zijn onovertroffen! En hoewel er meestal geen tijd is om even te stoppen, is het fruit dat de boeren langs de weg verkopen echt fantastisch!
Hoeveel kilometer rijden jullie in totaal tijdens de oogst?
Kallie Fernhout: We leggen per persoon wel 15.000 kilometer af tijdens de oogst. We zijn allebei zeer gefocust op het terroir waarop onze druiven groeien. En aangezien onze wijngaarden liggen in een gebied dat strekt van de Olifantsrivier tot Napier, rijden we op sommige dagen wel 400 kilometer.
Wat eten jullie het liefst na een lange oogstdag?
Morné Vrey: Voor mij is dat gewoon take away met een dure fles Franse wijn. Een geweldige combinatie vorige jaar was – hoewel niet Frans – een fles Jean-Roi Cap Provincial Rosé met een emmertje KFC.
Wat is jullie favoriete wijn uit de vinotheek van Delaire?
Kallie Fernhout: De Coastal Cuvée Sauvignon Blanc 2010. Maar ik heb ook een voorliefde voor zoete wijnen zoals de Noble Late Harvest uit 2008.
Morné Vrey: Ik ga ook voor de Coastal 2010. Maar Botmaskop 2017 is ook heel bijzonder. Ik zou zelfs durven beweren dat 2017 onze beste vintage was voor deze wijn.
Wat maakt jullie samenwerking in de kelder zo succesvol?
Morné Vrey: Ik denk dat we inmiddels heel goed weten wat er zoal gedaan moet worden en na al die jaren samenwerken gaat alles gewoon heel soepel en vanzelfsprekend. We streven allebei topkwaliteit na en we kennen elkaars werkethiek. We weten wat we van elkaar kunnen verwachten. Wat ook helpt, is dat we naast onze liefde voor wijn ook andere interesses delen. We gaan graag samen jagen en Kallie is een plezierige partner om mee te reizen. We delen een gevoel voor humor en dat komt de onderlinge communicatie vooral in stressvolle periodes ten goede.
Kallie Fernhout: Onze samenwerking is gebaseerd op vertrouwen. Morné vertrouwt me mijn aandeel in het werk in de wijngaarden toe en ik vertrouw hem op mijn beurt volledig in de kelder en laat hem daar zijn gang gaan. We vertrouwen er ook op dat we elkaar advies geven als dat nodig is. Communicatie is allesbepalend en cruciaal als er zaken zijn die we moeten verbeteren of wanneer we moeten bepalen wat we nog moeten doen voor de oogst.
Wat is een van jullie mooiste herinneringen uit het afgelopen decennium?
Morné Vrey: In 2019 moesten we voor ons werk naar een conferentie in Australië. De laatste nacht sliepen we bij een vriend thuis en genoten we van zijn gezelschap en gastvrijheid. Toen iedereen naar bed ging, bleven wij op om na te praten en in één avond alle problemen in de wijnindustrie op te lossen. Tot we ons de volgden ochtend realiseerden dat we alle wijn opgedronken hadden die me mee naar huis moesten nemen voor ons benchmark onderzoek!
Op welk Delaire Graff wijnmoment zijn jullie het meest trots?
Kallie Fernhout: Ik denk dat ik het meest trots was toen we in 2012 vijf sterren van Platter kregen voor onze eerste vintage van de Laurence Graff Reserve (2009). Ik besefte dat we met iets heel goeds bezig waren.
Morné Vrey: Toen we tijdens de Old Mutual Trophy Show in 2016 producent van het jaar werden. Maar ook toen we prijzen ontvingen voor oudere jaargangen van de Coastal Cuvée Sauvignon Blanc. Vorig jaar nog won vintage 2012 goud en werd hij uitgeroepen tot beste wijn van Zuid-Afrika! Sowieso zijn internationale erkenningen bijzonder, omdat dat betekent dat we als relatief jong wijnhuis de concurrentie met ‘ouwe rotten’ prima aan kunnen.
Kallie, waarom hou je zo van de wijngaarden van Delaire Graff? Wat maakt ze zo uniek?
Kallie Fernhout: Ons terroir is inderdaad uniek. Het verschil in hoogte tussen onze laagst- en hoogstgelegen wijngaarden leidt sowieso al tot een grote diversiteit en complexiteit in onze druiven, echt opwindend. We hebben een zeer homogene bodem die goed in staat is om vocht vast te houden en ook een goede zuurgraad heeft en behoudt. De combinatie van al deze factoren is perfect.
Wat maakt je werk zo leuk en wat is je favoriete onderdeel?
Morné Vrey: Doordat ik al tien jaar in dezelfde kelder werk, heb ik het geruststellende gevoel dat ik alle wijngaarden en druiven inmiddels ken. Ik weet wat ik van elk perceel in elke wijngaard in elke zone kan verwachten.
Kallie Fallie: Mijn favoriete onderdeel van mijn werk is wanneer de druiven in de kelder aankomen en we het potentieel van de wijnen die nog gemaakt moeten worden, beginnen waar te nemen. En ook dat ons team na zoveel jaar samenwerking volledig op elkaar is ingespeeld. De druiven worden moeiteloos gesorteerd, omdat de kwaliteit door elk teamlid in een oogopslag wordt herkend. Op zulke momenten slaak ik een zucht van verlichting, omdat ik weet dat al het voorbereidende werk voor de oogst wordt beloond. En dat het werk er bijna op zit, voordat alles weer gewoon opnieuw begint…
